Cavia.pl – świnki morskie

W tym miejscu chciałabym powspominać i pożegnać moją wieloletnią towarzyszkę- Pepsi. Przygarnęłam ją, kiedy miałam 14 lat. Była bardzo dzielna, aż do samego końca.
Odeszła dziś rano. Zaniepokoiło nas zachowanie jej koleżanki z klatki. Piszczała głośno jak nigdy. Mój chłopak poszedł więc do kuchni po coś dobrego do jedzenia dla nich, bo myślał, że żarłoki już zgłodniały. Zastał Kokosankę czuwającą i liżącą biedną Pepsi, która leżała na boku. Trzymaliśmy ją na zmianę na kolanach, bo pospiesznie szykowaliśmy się do weterynarza. Mówiłam jej, żeby się nie wygłupiała, że niedługo będzie wiosna i będzie siedzieć całymi dniami w trawie, jak co roku. Żeby zrobiła to dla nas, dla Koko, bo co my bez niej poczniemy. Nie pomagały nawet zapewnienia o tym, że dostanie tyle ogórków, ile tylko zapragnie. Była mięciutka, wiotka, przelewała się nam przez dłonie. Najpierw oddychała rzadko i łapczywie, potem płycej ale częściej, aż wreszcie wydała ostatni oddech, leżąc na moich kolanach. Było to kilka minut po 10. Nie mogliśmy i nadal nie możemy w to uwierzyć. Zamknęła oczka i zasnęła spokojnie. Mój kochany bialutki aniołeczek.
A jeszcze wczoraj wszystko było dobrze, jadłaś ze smakiem i miałaś przeżyć nas wszystkich.
Dziękuję Ci za tyle wspólnie spędzonych lat. Nie zapomnimy Cię nigdy. Bez Ciebie nasze życie już nigdy nie będzie takie samo.




Już na zielonej łączce z Rudą, Chojrakiem i królikiem Gryzałkiem



Żarłok aż do końca



Śpij dobrze, mój kochany rozczochrańcu

jaka piękność.. i jak dobrze że mogła odejść tak szybko i spokojnie, nie każdemu zwierzakowi to dane .. żal że zostawiła dziurę w sercu, ale nic na to się nie poradzi.
trzymaj się Ulfhildr

Współczuję [*]
Sama straciłam nie dawno świnkę.
Pepsi była u Ciebie szczęśliwa i to najważniejsze Dałaś jej ciepły dom i miłość. Na pewno była Ci za to bardzo wdzięczna.
Pozdrawiam.

Dzięki za dobre słowa. Dziś Pepsi spoczęła pod drzewem obok swoich przyjaciół. Cieszę się, że mogłam jej towarzyszyć w tych ostatnich chwilach, a nie znalazłam jej martwej leżącej w klatce. Tego widoku bym nie zniosła. Tymczasem wyglądała, jakby naprawdę zasnęła, z tą różnicą, że już nie oddychała, a jej serducho przestało bić. Tak trudno było przytulić ją i pogłaskać po raz ostatni... Zdawałam sobie sprawę z tego, że ma już swoje lata i to może stać się w każdej chwili. Miała już 9 lat, a przy jej apetycie i ogólnej kondycji liczyłam na 12, bo i takie egzemplarze się zdarzają. Widocznie to był już TEN moment. Wcześniej jakbym zauważała, że powoli gaśnie ale postanowiłam, że chociaż jest już staruszką, będę ją ratować i umilać jej życie. Niecałą dobę wcześniej skończyliśmy lecznicze kąpiele przeciwalergiczne. Wszystko było już pięknie. Bardzo żałuję, że nie uwinęłam się wystarczająco z kupnem tej różowej chatki w kształcie prosiaczka. Jak tylko ją zobaczyłam, wiedziałam, że będzie idealna dla niej. Chciałam, żeby miała ciepły i przytulny kąt na starość. Nie dożyła też niestety degustacji nowej pysznej karmy, którą na 100 % byłaby zachwycona. Zawsze lubiła dobrze i dużo zjeść, była pierwsza do miski. Na szczęście jeszcze dzień przed swoim odejściem zdążyła zasmakować tego, co wyrosło na naszej ''łące'', którą zasiałyśmy razem z moją mamą w pojemnikach po pieczarkach. Nie mogłyśmy uwierzyć, że może jej to aż tak smakować, bo najchętniej skosiłaby całość w 5 minut ale musiała też pomyśleć o swojej koleżance.
Teraz już niczego jej nie brakuje.
Cieszę się, że udało mi się uchwycić jej ostatnie dni i tygodnie na zdjęciach całkiem niezłej jakości. Zostały mi one oraz wspomnienia w głowie.

[*]

[*]
Dobrze, że nie musiała się zbyt długo męczyć.

prześliczna,podobna do mojej Mimi lekko

[*]
Szczerze? Czytając ten tekst rozpłakałam się jak małe dziecko

[*]

[*] to dla pepsi