Cavia.pl – świnki morskie

Witam, dzisiaj przyjechała do mnie świnka rasy ch Teddy (samiczka). Ma już ponad 1,5 roku i będę jej drugim właścicielem. We wcześniejszym domu była oswojona, została oddzielona od swojego towarzysza i przyjechała do mnie. Na razie jest jeszcze przerażona po podróży, więc dałam jej spokój. Pojawia się moje pytanie:

Jak postępować z 1,5 roczną świnką w jej drugim domu? Te same patenty co z maluchami w kwestii oswajania? Czy macie może jakieś inne rady, doświadczenia?

Zaznaczam, że nie mam większej ilości świnek, na razie taka opcja odpada - także jesteśmy zdane tylko na siebie.

Daj jej póki co spokój, niech się zapozna z otoczeniem, przyzwyczai do zapachów, nowej klatki itp. Po upływie dnia możesz próbować dawać jej smakołyki z ręki. A potem zobaczysz jak świnka reaguje i dostosujesz się do sytuacji jak się będzie bała to spokojnie i dłużej, jak będzie odważna to możesz próbować ją delikatnie pogłaskać, itp. ch teddy śliczne są, ja posiadam dwa us teddy. Kochane misiaki powodzenia.

Dziękuję za odpowiedź tak właśnie zrobię - dużo spokoju, pogadam do niej, może uda się przekupić pannę smakołykiem za jakiś czas.

Jakby ktoś miał jeszcze jakieś doświadczenia z 'nastolatkami' świnkami, to każdą radę traktuję na wagę złota.

Oj, skoro świnka mieszkała wcześniej z towarzyszem to prawdopodobnie będziesz miała duży problem, aby ją oswoić jako świnkę samotniczkę... Nie jest to dla niej zdrowe, więc na Twoim miejscu jednak przemyślałabym przygarnięcie drugiej świnki. 1,5 roczna świnka oddzielona od swojego gatunku może nawet z tęsknoty zdechnąć.

Może uda mi się jej jakoś zrekompensować brak drugiej świnki częstą zabawą i zainteresowaniem - pewnie to kwestia charakteru zwierzaka. Będę obserwować czy nie popada w zbytnią apatię. Jeśli faktycznie nie będzie mi to wychodzić i będzie miała stany depresyjne, przemyślę sprawę z jej odsprzedaniem do większego grona - bo dokupić drugiej nie mam opcji ani warunków niestety. Tymczasem - mała siedzi w domku, czasem wykukuje, coś zjadła i chyba poszła odespać stresy podróżowe.

Dzięki Elly za ostrzeżenie, choć widzę, że masz tendencje do dramatyzmu wiem, świnka to zwierzątko społeczne, ale liczę na to, że jakoś to ogarnę bez dodatkowych współkompanów klatkowych. Nie należę do czarnowidzów a i optymizm jest znacznie bardziej wskazany w takich sprawach, dlatego będę myśleć pozytywnie i... działać. Pewnie dużo pracy, zaangażowania, poświęcenia itd. przede mną, ale jak to mówią: będzie praca, będą i efekty. Może się udać.

Liczę też na kolejne rady, które wniosą coś konstruktywnego w mojej sprawie i nie będą mnie zniechęcać do podjęcia się wyzwania, a raczej zmobilizują i faktycznie pomogą ogarnąć obecną sytuację i wkraść się do serca świnki.

Dla Ciebie to dramatyzm, dla mnie to fakty, że świnki zdychają z tęsknoty i po prostu Cię lojalnie ostrzegam wiadomo, że trzeba być dobrej myśli i nie można się poddawać, ale trzeba być świadomym zagrożeń, a nie je bagatelizować.
Widzisz, u Ciebie sytuacja jest o tyle trudna, że świnka ma 1,5 roku i przez ten czas wychowywała się z towarzyszem. Przynależała do swojego stada i doskonale wie, jak to świńskie stado powinno wyglądać. Jej psychika jest inna niż świnki, która niedługo po rozłączeniu od matki trafia do nowego domu i tam od dziecka wychowuje się samotnie, nie widząc, jak wygląda życie ze świńskim towarzyszem. W takich przypadkach, kiedy opiekun poświęca jej dużo czasu, świnka odnajduje w człowieku członka swojego stada, bo niczego innego nie zna. U Ciebie jest inaczej, bo świnka już dobrze wie, że jest świnką a Ty jesteś nie-świnkiem więc stada razem nie stworzycie.

Ze swojej strony mogę Ci doradzić abyś uważnie obserwowała jej zachowanie - kontroluj apetyt, ilość snu, czy jest ruchliwa. Myślałaś może nad otwartą stale na dom klatką, aby świnka mogła sobie urządzać spacery, gdy będzie miała na to ochotę? Wydaje mi się, że mogłoby to pomóc - świnka mogłaby wtedy korzystać z Twojego towarzystwa kiedy przyjdzie jej na to ochota. Trzeba w tym wypadku odpowiednio zabezpieczyć miejsce zamieszkania aby świnka nie przegryzła kabli ani nigdzie nie utknęła - jednak wydaje mi się, że warto to zrobić dla komfortu psychicznego świnki

Życzę Ci powodzenia i sukcesów w oswajaniu prosiaczka - mam nadzieję, że będziesz relacjonować jak wam idzie

Spokojnie ! Nikt tu nie dramatyzuje tylko takie sa fakty! ALE... (zawsze jest jakies ;p) jezeli poswiecisz swince czas sie nauczy ! Jszeli byla oswojona musi sie tylko do Ciebie przekonac i bedzie ok. Znam nie jedna swinke oddzielona od swojego towarzystwa jako juz dorosla i maja sie calkiem dobrze i sa szczesliwe ! Musisz daj jej tylko czas sie przyzwyczaic. Napewno musis dawac jej ta sama karme co dostawala dotychczas i inne rzeczy czy miala np. Wode mineralna, przegotowana, surowa bo roznie ludzie daja. Zeby juz jej stresu dodatkowo nie potegowac. Jak juz zacznie wygladac z domku przynajmniej troche to zacznij probowac brac ja na rece w tym wypadku nie musisz sie jak z malym dzikusem odchodzic bo jest oswojona. Czyli nie pozwol sie gryzc ani nic takiego. Bo w tym wieku to juz wie ze nie wolno ! Mozesz delikatnie ja trzepnac po nosku jak zacznie szczypac zeby wiedziala ze nie wolno. Musisz ja traktowac normalnie nie jak jajko albo bombe. Jest oswojona wiec tak ja traktuj. Bierz na rece wyrywa sie to ja przytrzymaj jezeli wiesz ze byla nauczona noszenia. Daj jej najpierw sie obwachac po rekach, zeby Cie poznala dawaj smakolyki musisz ja przekupic. Ale z tym zdychaniem z tesknoty tez musisz uwazac ! Bo jezeli miala swinskie towarzystwo to teraz bedzie potrzebowala wiecej twojej uwagi! Niz inne same swinki. Musisz jej wynagrodzic to ze jest sama. Daj ja w miejsce gdzie jest ciagly ruch, gdzie ktos chodzi, rozmawia i od czasu do czasu poglaska swiniaka przechodzac od tak, albo da smakolyk (koniecznie z reki , nie tylko wrzuci do klatki!!) Bo jezeli nagle z calego szalwnstwa i innymi swiniakami dasz ja do spokojnego holu czy gdzies na osobnosci to faktycznie bedzie dla niej za duzo stresu !

No dobrze. Figa jest już u mnie od jakiegoś czasu i ma się całkiem nieźle Chcąc nie chcąc... okazała się być świnką w trzypaku (w ciąży) ;] Jak zauważyłam, że coś jej się zaczęło ruszać w brzuszku to poszłam do wet doświadczonego w sprawach świniaków i.. no, mamusia urodziła 2 zdrowe maluchy, także na razie ma towarzystwo. Miot zostanie zarejestrowany, bo świnka była z hodowli i będą rodowodowe także póki co, Figa ma urwanie głowy i na pewno się nie nudzi, a co potem, to zobaczymy

Tymczasem - mama je za 4 w końcu laktacja. Ogólnie nie boi się już jakoś specjalnie. Maluchy uczą ją się nie bać ręki, pierwsze lecą jak mnie widzą szukać jedzenia w ręku, a za nimi niepewnie mama zbadać sytuację. Może się okazać, że ten przypadkowy incydent z niezauważoną przez sprzedającego ciążą (wet tu podobno dał ciała bo powiedział, że świnka nie jest), ma jakieś plusy bo może Figa się oswoi szybciej, widząc, że nie robię krzywdy jej dzieciom


Dzieląc się swoim małym stadkiem, oto parę zdjęć:



A, że 'albinos' był trochę mniejszy od burego i bardziej głodny, to dostawał dodatkowo butelkę z kocim mlekiem wg instrukcji weterynarza
http://youtu.be/LLY5CC6-prw

Pozdrawiamy!

Trochę nie rozumiem tego rodowodu... jeśli świnka z hodowli to jak ktoś mógł nie zauważyć ciąży? Jeśli już gdzieś mieszkała to albo to wpadka i nie znasz ojca, albo ktoś dopuścił świadomie (może i do rasowego), ale i tak chyba bez hodowli nie dostaniesz rodowodu. Gdyby tak było to ludzie mając dwie rasowe świnki bez hodowli rejestrowaliby je i co? Nie jestem złośliw, broń Boże, ale ciekawi mnie to...

A albinosek może być małym himalaya
Będzie widać po ok miesiącu lub dwóch...

Rejestruje miot hodowla z której pochodzi świnka, ja nie mam do tego uprawnień. Mają u siebie ojca maluchów, próbowali z jednym z tą świnką, ale że półtorej roku nie mogła zajść, to wet stwierdził, że nie zajdzie już bo widać nie może zajść po prostu i miotów z niej nie będzie. Tak trafiła do mnie, okazawszy się, że jednak jest w ciąży tydzień po przyjeździe. Cóż, hodowca nie zauważył, bo świnka miała zawsze lekką nadwagę, długi czas nie mogła zajść gdy jej siostra miała już dawno miot i jak do mnie przyjechała, nie było po niej ani widać ani nie szło wyczuć (była po prostu dość grubiutka i w dotyku i z wyglądu miękka). Dopiero jak zarobiłam z kopniaka od małego tydzień później, to uznałam, że jest coś nie tak. Po wywiadzie, dowiedziałam się, że mieszkała jakiś czas temu z samcem, ALE że to niemożliwe, żeby była w ciąży - także psikus no bywa, wzięłam za słuchawkę i zadzwoniłam, hodowca w szoku, przepraszał, że to nie do przyjęcia, że nie zauważyli, zaoferowali wszelką pomoc ze wszystkim, łącznie z rejestracją małych, także bardzo w porządku się zachowali.

Czytałam gdzieś o 'himalajskich', bo z albinosami to raczej nie zdarzają się. No zobaczymy na razie kurduple są z mamą jeszcze przez najbliższe 2 tygodnie, potem pewnie będę decydować, co dalej z nimi i gdzie pójdą.